poprawnie

poprawnie
poprawnie {{/stl_13}}{{stl_8}}przysł., poprawnieej {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w sposób poprawny, zgodny z zasadami, niebudzący zastrzeżeń; prawidłowo, dobrze': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poprawnie rozwiązane zadanie. Zachowywać się poprawnie. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w sposób przeciętny, niewykraczający ponad powszechność; przeciętnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pisać poprawnie powieści. Malował poprawnie, bez polotu. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • poprawnie — poprawnieej «w sposób poprawny; zgodnie z regułami» Mówić, pisać poprawnie. Zachowywać się poprawnie. Wyraz napisany, wymówiony poprawnie …   Słownik języka polskiego

  • ortograficznie — «poprawnie pod względem ortograficznym» Pisać ortograficznie …   Słownik języka polskiego

  • czystodruk — m III, D. u, N. czystodrukkiem; lm M. i środ. «pierwszy arkusz z maszyny drukarskiej przysłany wydawnictwu do sprawdzenia, czy druk został wykonany poprawnie» …   Słownik języka polskiego

  • logiczny — logicznyni, logicznyniejszy 1. «odnoszący się do logiki dyscypliny filozoficznej» Błąd logiczny. Twierdzenie logiczne. Sprzeczność logiczna. ∆ Kwadrat logiczny «w logice tradycyjnej: schemat graficzny (w kształcie kwadratu), obrazujący stosunki… …   Słownik języka polskiego

  • ładnie — ładnieej przysłów. od ładny a) w zn. 1: Ładnie umeblowany pokój. Ładnie wyglądać. Ładnie malować, rzeźbić. ◊ Jest komuś ładnie w czymś, z czymś «coś podkreśla czyjąś urodę, harmonizuje z czyjąś urodą; jest komuś do twarzy w czymś, z czymś» ◊… …   Słownik języka polskiego

  • mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

  • skonstruować — dk IV, skonstruowaćruuję, skonstruowaćruujesz, skonstruowaćruuj, skonstruowaćował, skonstruowaćowany «wykonać konstrukcję czegoś, zestawić jakąś całość z poszczególnych elementów; zbudować» Skonstruować maszynę. Skonstruować nowy model aparatu.… …   Słownik języka polskiego

  • wyciągnąć — dk Va, wyciągnąćnę, wyciągnąćniesz, wyciągnąćnij, wyciągnąćnął, wyciągnąćnęła, wyciągnąćnęli, wyciągnąćnięty, wyciągnąćnąwszy wyciągać ndk I, wyciągnąćam, wyciągnąćasz, wyciągnąćają, wyciągnąćaj, wyciągnąćał, wyciągnąćany 1. «ciągnąc wyjąć,… …   Słownik języka polskiego

  • wypowiedzenie — n I 1. rzecz. od wypowiedzieć. 2. lm D. wypowiedzenieeń jęz. «wyraz lub grupa wyrazów, które pozostają w gramatycznie wyrażonym stosunku bezpośredniej lub pośredniej łączności z obecną albo dającą się poprawnie wprowadzić formą osobową… …   Słownik języka polskiego

  • wyrażać — ndk I, wyrażaćam, wyrażaćasz, wyrażaćają, wyrażaćaj, wyrażaćał, wyrażaćany forma ndk czas. wyrazić (p.) wyrażać się 1. forma ndk czas. wyrazić się (p.) 2. «mieć określony sposób ujmowania swoich myśli, mówić (lub pisać) w określony sposób»… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”